Chirurgia ręki
Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) jest jedną z najczęściej występujących neuropatii obwodowych kończyn górnych. Powstaje w wyniku ucisku nerwu pośrodkowego, zlokalizowanego w kanale nadgarstka, powodujących obrzęki, przerost więzadła poprzecznego i zmiany zapalne.
Charakterystycznymi objawami tego schorzenia są:
- osłabiony chwyt,
- mrowienie palców (kciuka, palca środkowego, palca serdecznego),
- ograniczona sprawność dłoni,
- dolegliwości bólowe,
- zanik mięśni kłębu.
Wśród przyczyn wystąpienia ZCN mogą znaleźć się reumatoidalne zapalenie stawów lub związane z pracą zawodową: praca przy komputerze, maszynie do szycie, na budowie czy w fabryce.
W celu postawienia diagnozy niezbędne jest odbycie konsultacji ze specjalistą, który wykona oraz zleci wszystkie niezbędne badania. Najczęściej diagnoza stawiana jest na podstawie badania USG oraz elektromiografii (EMG), która ocenia przewodzenie w nerwach obwodowych oraz czynność mięśni.
Jednym ze sposobów leczenia jest zabieg operacyjny, którego celem jest uwolnienie nerwu pośrodkowego. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu odcinkowym dożylnym i może zostać przeprowadzony za pomocą dwóch metod: endoskopowej lub klasycznej (otwartej). Pacjent wraca do domu w dniu zabiegu.
Po zabiegu ręka Pacjenta zostaje unieruchomiana i umieszczona w tembalku, dzięki któremu utrzymywana jest na odpowiedniej wysokości. Należy oszczędzać operowaną kończynę, unikać pracy fizycznej oraz przeciążeń przez okres trwający około 6 tygodni.
Przykurcz Dupuytrena jest schorzeniem rozcięgna dłoniowego i elementów łącznotkankowych, objawiającym się przykurczem zgięciowym palców dłoni.
Charakterystycznymi objawami przykurczu Dupuytrena są:
- zgrubienie lub niewielki guzek okolicy dłoni,
- wraz z rozwojem choroby następuje rozrost zgrubienia,
- mimowolny przykurcz palca,
Ponieważ schorzenie nie ma jasno określonego podłoża, za przyczyny wystąpienia uznawane są uwarunkowania genetyczne oraz przebyte urazy i przeciążenia.
W celu ustalenia postawienia diagnozy, lekarz przeprowadza szczegółowy szczegółowy wywiad, pozwalający na ustalenie przyczyny oraz wykluczenia innych schorzeń oraz wykonuje niezbędne badania diagnostyczne. Oceniony zostaje również wygląd ręki oraz jej motoryczność (siła chwytu, zakres ruchomości palców).
Sposób leczenia dobierany jest do stopnia zaawansowania choroby. U Pacjentów z wysokorozwiniętym schorzeniu, znacznie utrudniającym wykonywanie codziennych czynności, zalecany jest zabieg operacyjny. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu odcinkowym dożylnym. Pacjent wraca do domu w dniu zabiegu.
Przez kilka dni po zabiegu Pacjent może odczuwać ból oraz drętwienie palców. Konieczne jest oszczędzanie operowanej ręki, trzymanie jej w odpowiedniej pozycji i wysokości. Należy oszczędzać operowaną rękę, nie przeciążać.
Palec zatrzaskujący to schorzenie, którego przyczyną jest zapalenie pochewki ścięgna, najczęściej wskutek urazów mechanicznych. Choroba może dotyczyć zarówno jednego, jak i kilku palców.
Charakterystycznymi objawami są:
- problem z wyprostowaniem palca,
- ograniczona ruchomość palca,
- tzw. przeskakiwanie ścięgna,
- ból, który zwiększa się wraz z zaawansowaniem choroby,
- guzek odczuwalny w okolicy stawu śródręczno-paliczkowego.
Ponieważ nie poznano jeszcze jednoznacznej przyczyny wystąpienia schorzenia, uznawane jest, iż jest ona spowodowana systematycznymi przeciążeniami oraz urazami mechanicznymi ręki.
Jedną z metod leczenia palca zatrzaskującego jest zabieg chirurgiczny. Polega on na przecięciu pochewki włóknistej ścięgna ze stanem zapalnym. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu odcinkowym dożylnym i trwa około 30 minut. Po zabiegu ręka umieszczana jest w specjalnym temblaku, dzięki któremu znajduje się w odpowiedniej pozycji oraz wysokości, aby ścięgna i rana pooperacyjna mogły się wygoić. Po operacji nie należy narażać zoperowanego ścięgna, ograniczyć prace, które mogą je angażować.
